Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ψεύτης ήλιος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ψεύτης ήλιος
ΣκηνοθεσίαΝικήτα Μιχαλκόφ
ΠαραγωγήΝικήτα Μιχαλκόφ
Μισέλ Σεϊντού
ΣενάριοΝικήτα Μιχαλκόφ
Ρούσταμ Ιμπραγκιμπέκοφ
ΠρωταγωνιστέςΌλεγκ Μενσίκοφ
Νικήτα Μιχαλκόφ
Ναντέζντα Μιχαλκόβα
Ινγκεμπόργκα Νταπκουνάιτε
ΜουσικήEduard Artemyev
ΦωτογραφίαVilen Kalyuta
ΜοντάζEnzo Meniconi
Εταιρεία παραγωγήςTriTe[1]
ΔιανομήSony Pictures Classics
Πρώτη προβολή1994 και 28  Δεκεμβρίου 1995 (Γερμανία)[2]
Κυκλοφορία1994
Διάρκεια135 λεπτά
ΠροέλευσηΡωσία
Γαλλία
ΓλώσσαΡωσικά
Προϋπολογισμός$3,6 εκατομμύρια[3]
Ακαθάριστα έσοδα$2,3 εκατομμύρια[4]
ΈπεταιΨεύτης ήλιος 2: Η έξοδος

Το Ψεύτης ήλιος (πρωτότυπος τίτλος: Utomlyonnye solntsem, Утомлённые солнцем) είναι ρωσική ταινία του 1994 σε σκηνοθεσία του Νικήτα Μιχαλκόφ.

Το καλοκαίρι του 1936 ο Σεργκέι Κοτόφ μαζί με τη σύζυγό του Μαρούσα και την κόρη του Νάντια παραθερίζουν στην εξοχή. Ξαφνικά οι χωρικοί τον καλούν να επέμβει καθώς σοβιετικά τανκς επιχειρούν να καταστρέψουν το σιτάρι. Όταν ο Κοτόφ καταφθάνει τα τανκς υποχωρούν, καθώς είναι πρόσωπο με κύρος ως παλαιός μπολσεβίκος και ήρωας του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου.

Στη συνέχεια πηγαίνουν στο σπίτι της οικογένειας της Μαρούσα. Μία μέρα τους επισκέπτεται ο Μίτια, ο οποίος είναι πρώην ευγενής και αντικομμουνιστής. Ο Μίτια ήταν αρραβωνιαστικός της Μαρούσα και παρουσιάζεται στη Νάντια ως θείος. Ωστόσο ο Μίτια δουλεύει στην NKDV και έχει έρθει με σκοπό να εκδικηθεί τον Κοτόφ καθώς στο παρελθόν τον είχε στρατολογήσει στη Τσεκά. Από την άλλη ο Κοτόφ πιστεύει ότι θα σωθεί λόγω της σχέσης του με τον Ιωσήφ Στάλιν.

Ο Κοτόφ συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο ενώ ο Μίτια αυτοκτονεί. Η Μαρούσια συλλαμβάνεται και πεθαίνει στα Γκουλάγκ και η Νάντια ελευθερώνεται και εργάζεται ως δασκάλα.

Βραβεία/Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στα 67α βραβεία της Ακαδημίας.[5] Επιπλέον, κέρδισε το Μέγα Βραβείο και το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής στο φεστιβάλ των Καννών.[6]

Επίσης, ήταν υποψήφια για το Βραβείο BAFTA Καλύτερης Μη Αγγλόφωνης Ταινίας.[7]

  1. www.europeanfilmacademy.org/1994.110.0.html. Ανακτήθηκε στις 22  Μαρτίου 2020.
  2. (Γερμανικά) Λεξικό παγκόσμιων κινηματογραφικών ταινιών. Zweitausendeins.
  3. Beumers 2000, σελ. xii.
  4. «Burnt by the Sun». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2016. 
  5. «THE 67TH ACADEMY AWARDS - 1995». Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2017. 
  6. «Russian critics brand Burnt By the Sun 2: Citadel 'inappropriate' for Oscar nomination race». Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2017. 
  7. «Film Not in the English Language in 1996». Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2017.